نقش ترکیه در بحران پناهجویان

بزرگترین مهاجرت انسانی پس از جنگ جهانی دوم، اروپا را وارد یک بحران انسانی کرده است. از سال 2011، چهار میلیون پناهنده از جنگ داخلی و حملات نظامی افراط‌گرایان در سوریه، عراق، افغانستان و ایران فرار کرده‌اند و به دنبال امنیت برای خود و خانواده‌هایشان هستند.

علیرغم سه سال افزایش تعداد افرادی که از سوریه و عراق فرار می کنند، واکنش اکثر کشورهای اتحادیه اروپا این بوده است که تا حد زیادی به سمت دیگری نگاه کنند. با این حال، در ماه گذشته، بحران به نقطه اوج رسیده و دولت ها را وادار به اقدام کرده است. هفته گذشته، تصویر غم انگیز آیلان کردی سه ساله که در دریای مدیترانه غرق شد، در سراسر جهان پرواز کرد و وحشت از وضعیت اسفبار پناهندگان را به خانه آورد و بسیاری از مردم را وادار کرد تا دولت های خود را برای پاسخ به این بحران تحت فشار قرار دهند.

زمینه

جنگ داخلی در سوریه با قیام علیه رژیم مستبد بشار اسد آغاز شد. دولت به مقابله پرداخت و خشونت به سرعت تشدید شد. درگیری ها در دو سال گذشته تشدید شده است و باعث شده تا جریان سریعتری از مردم برای یافتن امنیت از مرز فرار کنند. در این میان، ظهور دولت اسلامی (داعش) که از هرج و مرج در منطقه برای به دست آوردن میدان در سوریه و عراق سرمایه گذاری کرده است، ابعاد بیشتری به درگیری اضافه کرده است.

سوری ها، عراقی ها و افغان ها در مواجهه با از دست دادن خانه های خود و با تلفات هنگفت غیرنظامی فرار کرده اند. و همچنین چهار میلیون سوری که از مرزها به کشورهای همسایه و فراتر از آن عبور کرده اند، تخمین زده می شود که شش میلیون نفر دیگر در داخل کشور آواره شده اند - در مجموع، حدود نیمی از جمعیت سوریه اکنون آواره شده اند.

سفری پرخطر به اروپا

بیشتر پناهجویان در حال ورود به کشورهای مرزی مانند لبنان، ترکیه یا اردن هستند و در کمپ ها منتظر اعطای پناهندگی در مناطق دورتر هستند. با این حال، با شکست مذاکرات صلح در سوریه، و تشدید جنگ داخلی که باعث هجوم پناهجویان بیشتر به این کشورهای مرزی شد، پناهندگان شروع به از دست دادن امید خود برای دستیابی به پناهندگی از پایگاه های مرزی خود کردند و بسیاری - تخمین زده می شود حدود 6 درصد - در حال شروع هستند. برای نگاه دورتر به اروپا.

زندگی در کمپ های این کشورهای هم مرز غیرقابل تحمل است. در حالی که نیازهای اولیه برآورده می شود - فقط - به دلیل تعداد زیاد، امید به شغل و زندگی امکان پذیر نیست. بنابراین برای بسیاری، اروپا تنها امید واقعی است و مهاجران شروع به تلاش برای سفر خطرناک به بعد کرده‌اند. از ترکیه، این مسیر شامل یک سفر خطرناک بر فراز دریای مدیترانه به یونان است.

امسال بیش از 300000 پناهنده به این سفر سفر کرده اند. حدود 2600 نفر جان خود را از دست داده اند، به این معنی که یک پناهنده از 125 شانس دارد که در سفر با مرگ روبرو شود. اینها شانس تشویق کننده نیستند. و اگر پناهندگان در اروپا فرود بیایند، زندگی که به دنبال آن بودند و یا حتی پناهندگی تضمین نمی شود.


دولت ها پاسخ می دهند

در حالی که برخی از کشورها مصمم هستند به سمت دیگری نگاه کنند، برخی دیگر برای اختصاص منابع و پول برای این فاجعه به میدان می آیند.

نتیجه این بوده است که چند کشور بار سنگین را متحمل می شوند و پناهنده را می پذیرند، در حالی که برخی دیگر تقریباً هیچ کس را نمی پذیرند. تلاش برای به اشتراک گذاشتن تعداد پناهندگان ورودی در سراسر اروپا توسط بسیاری از کشورهایی که نگران هجوم پناهندگان هستند، به شدت با مقاومت روبرو شده است.

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا هفته گذشته در برابر افزایش فشار عمومی سر تعظیم فرود آورد و متعهد شد که طی چند سال آینده 20000 پناهنده را بپذیرد. این یک قطره در سطل در کنار آلمان است که آنگلا مرکل، صدراعظم آن اخیراً اعلام کرد که 800000 پناهجو به آلمان پذیرفته خواهند شد.

با این حال، کشورهایی که بیشترین عملکرد را دارند نزدیکترین همسایگان سوریه هستند. ترکیه که با سوریه هم مرز است و نزدیک به دو میلیون پناهنده را پذیرفته است. مرز لبنان 1.1 میلیون پناهنده دارد و اردن 600000 پناهنده دارد. حتی عراق که در حال جنگیدن با داعش است، 250000 سوری را پذیرفته است.

واکنش ترکیه

واکنش اضطراری ترکیه از استاندارد بالایی برخوردار بوده و در سه سال گذشته به تعداد فزاینده ای از پناهندگان سوری، افغان، کرد و عراقی کمک کرده است. 25 کمپ در ترکیه، بیشتر در امتداد مرز وجود دارد که تقریباً 300000 نفر را در خود جای داده است.

این اردوگاه ها رسما مکان هایی هستند که سوری ها می توانند قبل از رفتن به مناطق مسکونی ترکیه با ترکیه و زندگی جدید خود سازگار شوند، اما علیرغم تلاش های همه جانبه کارگران و آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، اکنون منابع آنقدر گسترده شده است که صرفاً تغذیه مردم را تامین می کند. افزایش تعداد افراد در حال تبدیل شدن به یک کار هرکول است.

در ترکیه، اکثر مردم نسبت به پناهندگان احساس همدردی می کنند و نسبت به وضعیت اسفناک آنها ابراز همدردی می کنند. در سطح مردمی، بسیاری از مردم برای کمک به پناهندگان سخت کار می کنند. مقامات محلی مؤسسات خیریه ای را برای تأمین سرپناه و غذا ایجاد کرده اند. مردم محلی در حال جمع آوری مواد غذایی، پوشاک و دارو هستند.

با این حال، به دلیل تعداد زیاد افرادی که وارد کشورشان می شوند، ناآرامی وجود دارد و مقامات به دلیل عدم مهار پناهجویان در کمپ ها سرزنش می شوند - با توجه به تعداد زیاد، این کار غیرممکن است. امید بسیاری از ترک ها این است که اروپا به سهم خود مسئولیت یافتن خانه برای بسیاری از پناهندگانی را که هنوز در مرزهای کشورهای جنگ زده خود منتظر هستند، انجام دهد.