اولو جامی(مسجد بزرگ)

در برجسته‌ترین موقعیت در آتاتورک جادسی، اولو جامی وسیع قرار دارد که به راحتی با ابهت ترین مساجد در بورسا است. 

ساخت اولو جامی در سال ۱۵۱۳ به دستور رمضان اوغلو حلیل بی آغاز شد. ساخت و ساز در نهایت توسط پسرش پیری مهمت پاشا تکمیل و مسجد در سال ۱۵۴۱ افتتاح شد. اولو جامی در اثر زلزله ای که در سال ۱۹۹۸ رخ داد به شدت آسیب دید و اجباراً تعطیل شود. پس از شش سال بازسازی که توسط اداره کل بنیادها انجام شد، اولو جامی دوباره درهای خود را در سال ۲۰۰۴ باز کرد. 

بنای مسجد بر سه نوع معماری ماملوک، سلجوقی و عثمانی متمرکز است. اولو جامی دارای مساحت ۳۴.۵ در ۳۲.۵ متر است و از طریق دو دروازه بزرگ به سمت غرب و شرق ورودی دارد.  به غیر از محوطه اصلی که برای نماز استفاده می شود، قسمتی از حیاط با سقف چوبی پوشیده شده و به عنوان یک محوطه مضاعف برای جماعت عمل می کند. اولو جامی دارای بیست گنبد و یک مناره با ابعاد عظیم است، که نمای بیرونی را زینت می دهد در حالی که فضای داخلی با درگاه های عظیم و ستون های مربعی متعدد ادامه دارد. جزئیات بی عیب و نقص از خط روی دیوارها و همچنین آثار دقیقی که بر روی منبر و صندلی وعاظ به چشم می خورد توجه ویژه ای دارد. 

این مدرسه در شرق مسجد قرار دارد و در اسناد قدیم از آن به عنوان «مدرسه قدیم» یاد شده است. کتیبه واضحی بر روی مدرسه وجود دارد که تاریخ بنا را به مه ۱۵۴۰ می رساند، اما معمار آن مشخص نیست.

در نهایت این منطقه مقبره رمضانیان را در خود جای داده و ساختاری بزرگ با گنبدی بلند دارد و تابوت‌خانه حلیل بی و پسرانش پیری پاشا، مهمت بی و مصطفی بی است. تابوت‌ها با کاشی‌های قرن شانزدهمی تزئین شدند که کتیبه‌هایی در جلو دارند. از آنجایی که کتیبه‌ها با کتیبه‌های موجود در مسجد یکسان است، قدمت تابوت‌ها به مارس ۱۵۵۲ می‌رسد. به جز Ulu Cami Turbesi و Yesil Turbe (Turbe به معنی مقبره) در بورسا، هیچ مقبره دیگری با این سبک کاشی کاری در هیچ کجا وجود ندارد. کاشی کاری مترادف روش ساخت مقبره ها در آسیای مرکزی است. 

مقبره‌ای نیز وجود دارد که به‌عنوان سازه‌ای مستقل در جنوب مسجد قرار دارد. به شکل شش ضلعی و با گنبدهای بلند پوشیده شده است. کتیبه‌ای بر روی تابوت‌های داخل مقبره وجود ندارد و تاریخ ساخت یا افرادی که در آنجا دفن شده‌اند مشخص نیست. با این حال، از آنجایی که تنها دو متر از مقبره اولو جامی فاصله دارد، گمان می‌رود که تابوت‌ها متعلق به اعضای خانواده رمضانی باشند. این مقبره به سبک باروک است که نشان می دهد در قرن ۱۸ ساخته شد.

بازدید از اولو جامی برای هر بازدید کننده‌ای از این منطقه ضروری است، زیرا زیبایی این مسجد را باید دید تا باور کرد. اگرچه از نظر معماری ساده است، زیبایی در درون است، با بیش از ۱۰۰ خوشنویسی از بیش از ۴۰ استادکار، ما هیچ قطعه ای مشابه نداریم. احساسی که در داخل شما را فرا می گیرد وصف ناپذیر است، در حالی که معماری، طرز کار، هنر و صنایع دستی به سادگی فوق‌العاده هستند.