قصر توپکاپی :‌ تخت پادشاهان

کاخ توپکاپی چیزی بیش از یک ساختمان باورنکردنی است. این بنا که توسط فاتحی جوان طراحی شده بود، خانه عثمانی ها در طول تقریباً چهار قرن و یکی از قدرتمندترین امپراتوری های تاریخ جهان بود.

فاتح

 

پس از فتح عثمانی ها در سال ۱۴۵۳، محمد دوم کاخ بزرگ  قسطنطنیه را در ویرانه یافت و مطمئناً هیچ اقامتگاه مناسبی  برای سلطان جوان معروف به فاتح وجود نداشت. اگرچه او فقط  ۲۳ سال داشت، اما سلطان برنامه های بزرگی داشت - نه  محدود به تسلط بر جهان - برای استانبول قلب امپراتوری جدید.  فاتح به دنبال مکانی عالی برای ساختن قصری جدید بود و به  سارای بورنو، مکان تپه‌ ای با چشم‌اندازهایی بر فراز گلدن هورن، دریای مرمره و بسفر برخورد کرد. 

 در زمان یونان و بیزانس، سارای بورنو خانه آکروپلیس شهر  باستانی بیزانس بود. یا بر حسب تصادف یا طراحی، سلطان  تصمیم گرفت امپراتوری خود را در همان مکانی که شهر اصلی تأسیس شده بود،  پایگذاری کند.   

 طراحی و ساخت 

 تحت نظر موشکافانه و دقیق سلطان محمد دوم، ساخت و ساز در سال ۱۴۵۹آغاز شد و حدود شش سال بعد تکمیل شد - خانه ای در استانبول که برای سلطان مناسب بود. فاتح طرح اولیه کاخ را طراحی  کرد و تصمیم گرفت که بالاترین نقطه سایت به اتاق خصوصی او تبدیل شود. از این قسمت، ساختمان ها و آلاچیق ها به سمت بیرون ساخته شده و به سمت سواحل بسفر گسترش یافتند. این سازه توسط دیوارهای بلند احاطه شده بود و برخی از دیوارهای آکروپلیس باستانی را در خود جای داده بود. پس از تکمیل، کاخ توسط پنج کیلومتر دیوار احاطه شد و مساحتی بالغ بر ۷۰۰،۰۰۰ متر مربع را اشغال کرد. 

سلطان که می‌خواست نتیجه نهایی قصری با زیبایی و عظمت چندانی باشد که در سرتاسر جهان درباره آن صحبت شود، بهترین کارگران را از سراسر پادشاهی خود به کار گرفت. او علاقه شخصی به کیفیت کار در حال اجرا داشت و با کیفیت ترین مصالح موجود را انتخاب کرد. 

تغییرات بی وقفه

با گذشت قرن ها و به تخت نشستن سلاطین، تغییرات مختلفی در کاخ ایجاد شد، اگرچه ساختار اصلی سلطان محمد دوم باقی ماند. 

تغییرات زیادی در زمان سلطان سلیمان بین سالهای ۱۵۲۰ و ۱۵۶۰ ایجاد شد تا قدرت و نفوذ فزاینده امپراتوری عثمانی در کاخ بزرگ منعکس شود.

در سال ۱۵۷۴ آتش سوزی آشپزخانه ها را ویران کرد. سلطان وقت (سلیم دوم) علاوه بر بازسازی آنها، دستور توسعه حرمسرا، حمام و چند غرفه ساحلی را صادر کرد. در پایان آن قرن، قصر بسیار شبیه نسخه امروزی بود.

نتیجه: مجموعه ای بزرگ از ساختمان های مختلف که در مستطیلی ناهموار قرار گرفته اند. تعداد کمی از ساختمان ها بیش از دو طبقه هستند و در اطراف حیاط ها ساخته شده اند و توسط گالری ها و گذرگاه ها به هم متصل می شوند. درختان، باغ ها و فواره های آب به مجموعه حس طبیعی و آرامش بخشی می دهند. 

کاربرد 

قرن ها، کاخ توپکاپی خانه سلطان و درباریان بود. مانند تمام کاخ های بزرگ اروپا، این کاخ اقامتگاه امپراتوری و همچنین مقر حکومتی بود. نیاز چندانی به بیرون رفتن ۱۰۰۰ ساکن آن وجود نداشت: کاخ و محوطه آن شهری مستقل با کتابخانه‌ها، مدارس، مساجد، پزشکان، آشپزخانه‌ها و منابع آب خود بود. حتی جامعه ای از هنرمندان و صنعتگران، معروف به جامعه استعدادهای درخشان، وجود داشت که برخی از بهترین آثار امپراتوری را تولید می کردند. سلطان در آرامش و سکوت زندگی می کرد. حتی در داخل کاخ گذرگاه های مخفی وجود داشت تا او و خانواده اش بتوانند از حریم خصوصی کامل لذت ببرند. 

شخصیت های رنگارنگ

 کاخ مجلل مرکز دسیسه و اغلب فسق  و فجور بود. سلیم سوت پس از نوشیدن  زیاد شامپاین در حمام خود غرق شد. ابراهیم دیوانه پس از یک دوره حبس ۲۲ ساله توسط  برادرش  مورات چهارم به این نام خوانده شد.  مورات قبلاً چهار برادرش را کشته  بود و ابراهیم در وحشت زندگی می  کرد که او نفر بعدی خواهد بود.  رکسلانای مکار،  صیغه و در نهایت  همسر سلیمان باشکوه، که در قرن شانزدهم حکومت کرد، یکی دیگر از شخصیت های جذابی است که در داخل کاخ زندگی می کرد. رکسلانا که به دلیل  نفوذ و به قدرت رسیدن شگفت‌انگیزش به "جادوگر" معروف است، با شوهرش نقشه ای برای سرنگونی دشمنان از جمله یکی از پسران خود سلطان، که توسط پنج جلاد حرفه  ای خفه شده بود، طراحی کرد. این جلادان بدون گوش و زبان هیچ رازی نمی شنیدند و نمی توانستند از آنچه انجام داده بودند صحبت کنند. 

 پس از پایان امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۲۳، دولت ترکیه حکم داد که این کاخ به موزه تبدیل شود و به بازدیدکنندگان کنجکاو از سراسر جهان اجازه دهد نگاهی اجمالی به  زندگی مخفی سلاطین داشته باشند. 

بازدید از کاخ 

برای بازدید درخور این کاخ حداقل باید سه ساعت زمان بگذارید. 

حیاط اول 

 رویه عثمانی اینگونه بود که سلاطین خود را از  مردم منزوی و دور می کردند، بنابراین حیاط اول  برای همه باز بود، حیاط دوم برای افرادی که در  امور کاخ یا دولتی بودند و سوم و چهارم  در دسترس  خانواده امپراتوری، افراد VIP و کارکنان بود. 

 پس از ورود از دروازه امپراتوری، خود را در  اولین حیاط خواهید دید که به نام زمین جانیچرها  شناخته می شود. در سمت چپ شما کلیسای بیزانسی Aya Irini است که در قرن ششم ساخته  شده است. 

 حیاط دوم 

 دروازه میانی شما را به حیاط دوم می برد، جایی که زمانی امپراتوری عثمانی از آنجا اداره می شد. این دروازه توسط سلیمان باشکوه در سال ۱۵۲۴ساخته شد و تنها سلطان و مادرش سوار بر  اسب اجازه عبور از دروازه را داشتند - بقیه باید از اسب پیاده می شدند. 

فضای سبز و زیبای حیاط دوم شامل ساختمانی با مجموعه ای از کالسکه های امپراتوری و چند مدل از کاخ است. در سمت راست، آشپزخانه‌ های کاخ را می‌بینید، و در سمت چپ اتاق شورای امپراتوری، جایی که مسائل دولتی در آن مورد بحث قرار می‌گرفت، در حالی که سلطان از طریق توری روی دیوار به آنها گوش می‌داد.

حرمسرا 

برای بازدید از حرم باید یک بلیط جداگانه بخرید، و ما به شدت توصیه می کنیم که این کار را انجام دهید زیرا توری برجسته و زیباست. تصور رایج این است که حرم محل فسق و فجور بوده است. اما واقعیت این بود که حرم محلی برای اجتماعات خانوادگی بود و بر اساس قانون و سنت اداره می شد. 

 ساکنان حرم همیشه خارجی بودند، زیرا  اسلام بردگی مسلمانان را ممنوع کرده  بود. دختران را به عنوان برده می  خریدند یا از اشراف به عنوان هدیه به  سلطان می دادند. به  دختران در مورد  اسلام و فرهنگ ترکی و همچنین نحوه  لباس پوشیدن، نواختن ساز و خیاطی و  خواندن و نوشتن آموزش داده میشد.  پس از آموزش، در انتظار صیغه و  فرزند  آوری می ماندند. اگر کوشا و به اندازه کافی زیبا بودند، در نهایت به خود سلطان معرفی می شدند. 

 به سلطان اجازه داده شد که چهار زن داشته باشد و تا جایی که می توانست صیغه کند. برخی از سلاطین تا ۳۰۰ صیغه داشتند - یک سلطان ۱۱۲ فرزند داشت. جالب اینجاست که  عثمانی‌ها به‌ طور خودکار به پسر اول تاج و تخت اعطا نمی‌کردند، بنابراین همه بانوان حرمسرا رقابت می کردند تا پسرانشان به عنوان وارث معرفی شوند. 

 حرمسرا در شش طبقه ساخته شده است، اما در حال حاضر فقط از ده اتاق می توان بازدید کرد. از نکات برجسته این تور می توان به حیاط خواجه های سیاه، حیاط صیغه ها و  همسران سلطان، آپارتمان های ولیده سلطان، تالار بزرگ امپراتوری، اتاق های مخفی پرآذین مورات سوم و احمد اول، اتاق میوه و کیوسک دوقلو/آپارتمان های ولیعهد اشاره کرد.

حیاط سوم 

 

 دروازه اصلی این بارگاه به دروازه فیلیسیتی  معروف است و ورودی خانه خصوصی  سلطان بوده است. درست در داخل دروازه،  تالار مراجعین قرار دارد که در قرن شانزدهم  به عنوان  مکانی برای مقامات و سفیران برای  انجام امور دولتی ساخته شد. پشت آن، کتابخانه  احمد سوم است که در قرن هجدهم ساخته شده  است.

 شما می توانید مجموعه ای چشمگیر از لباس های امپراتوری، کفتان ها و یونیفرم ها را در سمت راست تالار مراجعین ببینید. در طرف دیگر صحن می توانید مجموعه ای از بقاع متبرکه  را در اتاق های نگهبانی مقدس ببینید. این آثار شامل رد پای حضرت محمد، عصای موسی و شمشیر حضرت داوود میباشد.

خزانه 

 خزانه بی شک نقطه برجسته بازدید از کاخ است. از آن برای نگهداری آثار هنری گرانبها استفاده می‌شود و همچنین از تراس بالکن خود منظره‌ ای باورنکردنی دارد. شمشیر جواهر  سلیمان و تاج و تخت احمد اول را ببینید. در اتاق دوم مجسمه های هندی کوچکی وجود دارد که از مرواریدهای دانه ای ساخته شده اند. 

در اتاق چهارم می توانید مشهورترین نمایشگاه خزانه داری، خنجر توپکاپی را ببینید. سه زمرد عظیم الجثه بر روی دسته خود دارد و یک ساعت در بند خود دارد. همچنین یک الماس ۸۶ قیراطی وجود دارد که برای اولین بار توسط سلطان مهمت چهارم در زمان سلطنتش در سال ۱۶۴۸ پوشیده شد. این الماس پنجمین الماس بزرگ جهان است و به عنوان الماس Spoonmaker’s Diamond شناخته می شود زیرا در زباله دانی پیدا شد و توسط یک دستفروش خیابانی به قیمت سه قاشق خریداری شد. 

حیاط چهارم 

حیاط چهارم که به باغ لاله نیز معروف است پر از غرفه های تفریحی است. در بالای پلکان در انتهای باغ سه تا از زیباترین ساختمان‌های کاخ قرار دارند، کیوسک‌هایی که با تراس مرمری حاوی استخر زیبا به هم می‌ پیوندند. 

شما همچنین به نقطه ای از کاخ رسیده‌اید که بیشترین عکسها در آن گرفته میشود: بام طلایی افطاریه بالداچین پس‌زمینه مورد علاقه گردشگرانی است که از لحظه‌های خوش لذت می‌برند. این ساختمان کوچک که توسط ابراهیم دیوانه ساخته شده بود به عنوان مکانی زیبا برای پایان دادن به روزه روزانه رمضان در نظر گرفته شده بود. 

در انتهای غربی تراس، اتاق ختنه را می بینید که ابراهیم ساخته است. 

گشت و گذار در کاخ توپکاپی یکی از جاذبه های استانبول است. زمانی مکانی پر رمز و راز و فتنه بود، بازدید کنندگان اکنون به اندازه کافی خوش شانس هستند که از نزدیک با برخی از جذاب ترین شخصیت های تاریخ ترکیه آشنا شوند.